22 maart 2019
Uit de Gelderlander "Velpse kleuters knutselen én leren over blind zijn"
Hoe is het om niet te kunnen zien? Kleuters van De Arnhorst in Velp weten het sinds donderdag een beetje. Ze zetten een pennenbakje in elkaar dat door blinden is gemaakt.
Een pittige opgave voor de zeventig kleuters van basisschool De Arnhorst in Velp: zet met z'n tweeën een houten pennenbakje in elkaar, met hamer en spijkers. Gelukkig ging het om bouwpakketjes en waren er ouders bij om hulp te bieden.
De bijzondere klusles hadden de kleuters te danken aan Mart Lenoire, opa van een van de leerlingen. Hij werkt als vrijwilliger in de houtwerkplaats van blindeninstituut Bartimeus in Doorn.
Met drie cliënten van Bartimeus en hun begeleidster was hij op De Arnhorst om de in Doorn gefabriceerde bouwpakketjes aan de kleuters uit te delen. De drie visueel gehandicapten hadden, op aangepaste machines, het zaagwerk gedaan.
Ook stelden ze de bouwpakketjes samen. ,,Ze kunnen niet of bijna niet zien, maar ze kunnen wel denken en voelen’’, hield Lenoire de kleuters voor. Juf Hetty Compaan van De Arnhorst vroeg in verband met het pennenbakje aan de kinderen wie er thuis een pen had. Veel vingers gingen de lucht in. Eén leerling riep: ,,Ik heb geen pen, wel honderd stiften.’’
Terwijl de kleuters fanatiek aan het timmeren waren, bezocht de vijfkoppige delegatie uit Doorn groep 8 van de school. De leerlingen hadden ter voorbereiding een uitzending van Het Klokhuis bekeken over een blindenschool.
De drie visueel gehandicapten werden door de geïnteresseerde kinderen bevraagd. Of ze een geleidehond hebben, wilde een meisje weten. Dat bleek niet het geval. Alle drie redden zich zonder. Hoe belangrijk het gehoor voor blinden is, bleek uit de opmerking van een van hen dat hij aan het geluid van voetstappen kan horen wie er binnenkomt. Zo maakte Koert van Veluw indruk met zijn antwoord op de vraag waardoor hij blind is geworden. ,,Ik ging op de basisschool steeds slechter zien. Toen bleek dat er een tumor in mijn hoofd zat. Die kunnen ze er niet uithalen.’’
Wie mocht denken dat visueel gehandicapten vaak geen kant op kunnen, werd van dat vooroordeel afgeholpen. Met een beetje hulp is er heel veel mogelijk. Zo fietst Arjan Sprenkeling graag (op een tandem) en heeft hij als hobby paardrijden. Marco de Mooi deed er nog een schepje bovenop door te zeggen dat hij een keer heeft geskied.
De leerlingen mochten een bril proberen waarmee je niets of bijna niets kunt zien. Lachwekkende botsinkjes in het lokaal konden natuurlijk niet uitblijven. En probeer met zo'n bril op maar eens een plak ontbijtkoek te smeren. Het lukte Femke (11) heel aardig. ,,Ik zag vaag mijn handen bewegen toen ik smeerde, maar ik zag niet goed wat ik aan het doen was. Als je zo'n bril op hebt, wil je die het liefst af doen. Want zien is een belangrijk onderdeel van je leven” (zie foto's).